Iwwer uns, mit uns, in uns…

Theologieprofesser het emol mit sine Studente e Moschee b’süecht. Noochdem de Mullah ine üsgelajt het g’hett, wàs wesentlich isch fer de Glauwe im Islam, het er spontàn sini B’süecher g’fröjt nooch ’em drejfàltige Gott. Gànz züerecht isch er devun üsgànge, dàss diss d’Spitzewohrheit vum chrischtliche Glauwe isch, un dàss die Wohrheit uns Chrischte vum Islam un vum jiddische Glauwe unterscheide düet. D’Theologe sinn jedoch nitt fähig g’sinn ebbs Klàres un Einfàches vorzebringe.
Es isch schunn so. D’Fröj vun de Drejfàltigkeit stellt uns vor Fröje, wo numme schwär odder villicht au gàr nitt ze beàntworte sinn. Au d’Theologie stosst àn ihri Grenze, wenn es drum geht, ’s innerschte G’heimnis Gottes ze erkläre. Perseenlich hàlt ich mich àn d’Formülierung vum Theolog Hans Küng: Gott isch àls Vàtter de „Gott iwwer uns“, – àls Sohn, wo in Jesüs Chrischtüs Mensch worre isch, de „Gott mit uns un näwe uns“, – àls Geischt de „Gott in uns“.
De Vàtter isch Gott, wo àlles umgibt, wo d’gànz Welt durichdringt, wo uns b’schitzt, àn dem mer uns orientiere kenne, wo fer uns unerreichbàr isch. De Sohn isch Gott, wo mit uns geht, wo uns uf unserem Wäj begleit, wo uns in àndere Mensche entgejekommt. De Geischt isch Gott, wo uns erfillt, innerlich stärikt, wo uns güeti Gedànke ingibt, wo uns Kràft schenkt. So g’sähn, meint de Hans Küng, brüche mer nitt ständig iwwer ’s G’heimnis vun de Drejfàltigkeit ze speküliere.

Daniel Steiner