Àls witersch uf de Bàhn…

E Johr, e nejs, fàngt àn. Wàs wurd’s wohl bringe? Niemes kànn’s vorüssaawe. Niemes weiss es mit Sicherheit.
Noch lejt diss Johr wie e Büech mit viele wïsse Site vor uns. Wàs wurd àm End drin stehn?
Noch isch’s wie e läärer Krüej. Mit wàs werre mer ’ne fille?
Noch isch’s wie e Streife bràches Lànd. Wàs werre mer druf säje? Wàs wurd ufgehn un wàchse? Wie viel devun wurd Frucht sinn un wie viel lääres Stroh?
Mer hàn nitt àlles in de Hànd. Doch e Grossdeil hänkt vun uns àb, vun unsere Instellung, vun unserem Blickwinkel.
Villicht sotte mer dànke àss jommere; nitt noochtraawe, àwwer vergenn; nitt vergelte, àwwer verzeje; züeversichtiger sinn, stàtt àlles negàtiv ze sähn; nitt ’s Misströje nähre, àwwer ’s Vertröje stärike.
Wil mer nitt àlles kenne, ermüetigt uns de Psàlmischt: „Iwwerloss im Herr dini Wäj un hoff uf ’ne, er wurd’s schunn richtig màche!“ (Psàlm 37,5).
Es isch sicher e Versüech wert mit derre Gewissheit, entschiede, müetig un froh ins neje Johr ze gehn. Mer wisse nitt, wo Gott uns ànnefiehrt, mer wisse àwwer, dàss er uns fiehrt.

Daniel Steiner